雨露均沾 - SHARİNG RAİN AND DEW - Bölüm 3: Bence İmparator gerçekten sıkılmış
Günleri sayarak, kendimi umutsuzluk içinde ölüme mahkum ettim – eğer ölürsem ölürüm, Naihe köprüsünü[1] ziyaret etme ve Büyükanne Meng'in[1] çorbasının tadına bakma şansım da olabilir.
[1. Çin mitolojisinde Büyükanne Meng hakkında ölümden sonra ruhların yeni hayata başlamadan önce çorba verdiğine, ruhun reenkarne olmadan önce bu çorbadan içtiğinde eski anılarını silerek yeni hayatına önceki yaşamının yükleri olmadan başladığı düşünülüyor. Büyükanne Meng'in Naihe köprüsünde olduğuna inanılıyor.]
Yirmi yıl sonra hala bir kahraman[2].
[2. Bu, bebekken ölmek ve yeniden doğmak anlamına geliyor, Yirmi yaşından sonda hala bir kahraman olabilir.]
Açıkça hatırladım, İmparator'un feragat etmek zorunda kaldığı gün, yirmi beş yaşının doğum gününde idi. O zaman iki erkek kardeşim hala başkente geri dönerken orduyu yönetiyordu.
Saray muhafızlarının sayısı hainlerin güçlü momentumunu kaldıramadı, Saray kapısını kapatmak zorunda kaldık.
Sonra.... Duan Ming Zhang'a "Majestelerinin doğum günü hangi gün?" diye sordum.
Gözlerinde gülümseyerek, "On ikinci ayın onuncu günü. Neden? Huai Zhen, zhen'in doğum gününü mü arzu ediyor? "
"..." Hayatını isteyen birinden korkuyorum!
İç çekerek, İmparator tarafından mükâfatlandırıldığım köpekbalığı yüzgeci çorbasını yemeye devam ettim. Kraliyet Mutfağı tarafından yapılan bu yemek giderek benim zevkime göre oluyor. Ai, büyük olasılıkla altı ay daha yiyebilirim, düşünmek beni üzüyor.
"Huai Zhen mutsuz mu?"
Tahta gibi bir yüzle, "Nasıl olabilir, chen'in yiyecek ve içecekleri var, çok mutluyum." diye cevap verdim.
"Ama Huai Zhen biraz bile gülümsemedi."
Gerçekten mi? Bir an için şaşırdım, hemen yüzümü ovuşturdum. Ağzımın köşesini çektim...
Bitirdiğimde, gülüşümün ne kadar çirkin olduğunu öğrenmek için aynaya bile bakmadım.
"Huai Zhen... Zhen seni nasıl mutlu bir şekilde gülümseteceğini bilmiyor." diye iç çekti.
"..." Ölmek zorunda olmazsam, o zaman çok mutlu olurum, havada üç metre yükseğe sıçrayabilirim.
Düşünüp taşındıktan sonra nihayet cesaretimi topladım, "Majesteleri, chen her çeşit yemeği yemek istiyor." dedim.
"Ve istediklerimi istediğim kadar yersem, o zaman chen çok mutlu olacak." Sonunda hala ölümden kaçamayacağımdan korkuyorum...
Eğer böyle olacaksa, lütfen iyi yiyecek ve içeceklerin tadına bakmama izin verin ve kısa günlerim boyunca dinlenirken rahatsız edip, beni ürkütmeyin!
Bir an için şaşırdı, "Bu kadar basit mi?"
"Bu kadar basit."
"O zaman tamam, zhen bunu kabul edecek."
Hemen rahatlamış bir gülümsemeyi açığa çıkardım.
Bir an şaşırdı, sonra bakışları yumuşadı.
"Sana bir unvan verdiğimizde, kaşlarını çattın. Ama bu kadar küçük bir gereksinimi vererek, bu kadar mutlu oldun mu?"
Çünkü unvan önemsiz, gerçekten can sıkıcı ah! Sosyalleşmek için dışarı çıktığımda, kurala göre giymek için yeni kıyafetler almak gerekiyor ve aynı zamanda prosedürler bitmek bilmiyor...
Kısacası, bu çok zahmetli, çok sıkıcı bir konu. Bundan nasıl mutlu olabilirim? İmparator'un bu nadir konuşması kolay tarafını görünce tereddüt ettim ve çekindim ama nihayet kendime engel olamadım ve "Majesteleri... Majesteleri başka bir şey daha kabul ederse, chen kesinlikle çok mutlu olacak." dedim.
"Oh? Sevgili tebaam, dinlemem için söylemeyi dene."
Boynumu düz tutmak için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırken tükürüğümü yuttum, "Ben... .. her gün doğal olarak uyanana kadar uyuyabilir miyim?"
Eve geri döndüğümde Büyük Ağabeyim tarafından ve İkinci Ağabeyim tarafından ne kadar şımartıldığımı tanrı biliyor. Tüm gün boyunca tembellik yapmak, uykudan sonra yemek, yemekten sonra uykuya alıştım. Her gün gözlerimi açtığımda güneşi görüyordum. Peki ya bu sarayda? Kim İmparator'dan daha sonra kalkmaya cesaret eder?! Ciddi uyku eksikliğinden dolayı, bütün gün durmadan esniyordum.
Duan Ming Zhang bana düşünceli bir şekilde baktı, ben... ben de ona baktım, ö-ölümden korkmadım. Söylediğim her söz kalpten doğruydu ah!
"...Kabul edildi. Bundan sonra, hizmetçilerin seni sabah erken uyanmasını yasaklayacağız. Ve sevgili tebaam kalkmaya hazır olduğunda, hizmetkârları sana hizmet etmeye çağırabilirsin."
"Chen Majestelerinin muazzam kibarlığına teşekkür ediyor!" Çok yaşa Majesteleri!
Bu mutluluk ah, yüzümdeki gülümseme durduramadım, yüzümü birkaç kez ovuşturdum ama yine de gülümsemeyi uzaklaştıramadım.
Sonra Duan Ming Zhang, "Bu sefer gerçekten çok mutlu görünüyorsun." diyerek yüzümü okşamak için uzandı.
Mutluydum, doğru ama onun tarafından okşandıktan sonra, gülümseme yüzümden kayboldu. Bu beni ölümüne korkuttu! Ancak ertesi sabah geldiğinde çok erken sevindiğimi biliyordum. Gerçekten de hiçbir hizmetçi ya da hadım sabah kalkmam için beni çağırmaya gelmedi.
... .. çünkü İmparator sabah toplantısına gitmeden önce, özellikle beni uyandırmak için Hai Qing Köşkü'ne geldi!
Yorumlar
Yorum Gönder